شب چهارشنبه آخر سال با همه هشدار‌های داده‌شده برای کاهش‌آسیب‌هایی که قرار است رقم بخورد، سرانجام از راه رسید. سال‌های زیادی است رسانه‌ها درباره اتفاق‌های خونینی که در این‌باره رقم می‌خورد، گزارش‌های زیادی منتشر می‌کنند. انتشار تصاویر دلخراش از مصدومانی که به مراکز درمانی منتقل می‌شوند و مصاحبت با خانواده‌های داغدار که عضوی از خانواده‌شان را به دلیل دست‌زدن به رفتاری پرخطر از دست‌داده‌اند و مواردی از این دست، هدفی جز بازدارندگی و مراقبت خانواده‌ها از فرزندانشان برای جلوگیری از دست‌زدن به رفتاری پرخطر ندارد. همه ساله بخشی از توان پلیس از بهمن‌ماه صرف جمع‌آوری مواد محترقه‌ای می‌شود که عمدتاً به صورت قاچاق در انبار‌ها پنهان می‌شود. این دسته از مواد محترقه عمدتاً موادی را شامل می‌شود که احتمال انفجار بالایی دارد و دسترسی نوجوانان و جوانان به آن به راحتی می‌تواند به بروز یک آسیب منجر شود. با وجود اینکه تلاش‌های زیادی برای کشف این مواد انجام می‌شود، اما مخوف شدن شب چهارشنبه‌سوری نشان می‌دهد توان سوداگران این بازار، از قدرت کشف پلیس بیشتر است. بخشی از آتش افروزان البته به مواد محترقه قاچاق اکتفا نمی‌کنند و ترجیح‌شان این است که با ساخت بمب‌های دست‌ساز توان خود را برای ایجاد کردن صدایی مخوف به رخ رقیبانشان بکشند.
به سیاق گذشته، از عصر امروز، پلیس، آتش‌نشانان و امدادگران اورژانس به حالت آماده‌باش درمی‌آیند و تیم‌های جداگانه آن‌ها در نقاطی که از قبل احتمال بروز خطر در آن داده می‌شود، مستقر می‌شوند. گاهی هم ترکش حادثه به آن‌ها برخورد می‌کند و قربانی حادثه‌ای می‌شوند که برای پیشگیری از آن راهی مأموریت شده‌بودند. مثل حادثه‌ای که چهارشنبه‌سوری سال ۹۲ برای سروان پلیس در تهران اتفاق افتاد. آن شب به مأموران پلیس خبر رسید عده‌ای در یکی از محله‌های تهران در حال آتش‌افروزی و ایجاد خطر برای دیگران هستند. سروان هادی جوان‌دلاور، سوار بر موتورسیکلت راهی مأموریت شد که ناگهان بمب دست‌سازی از بلندی ساختمان به سرش اصابت کرد. شدت انفجار به حدی بود که کلاه کاسکت سروان پلیس شکافت و او را به کما برد که مدتی بعد به علت شدت جراحت به شهادت رسید.
پشیمانی بعد از دست زدن به چنین رفتاری پرخطر راه به جایی نبرده‌است. همان‌گونه که قاتل سروان پلیس با دست زدن به رفتاری پرخطر هم زندگی خودش را نابود کرد و هم خانواده یکی از مدافعان امنیت کشور را داغدار کرد. آمار‌هایی که همه ساله از قربانیان این حوادث منتشر می‌شود مدام در حال تغییر است. سال گذشته ۱۹ نفر در جریان این حوادث زندگی خود را تباه کردند و ۲ هزار و ۸۱۷ نفر هم مجروح و ۱۷۱ نفر هم دچار قطع عضو شدند. این آمار و آماری که در سال‌های پیش از آن ثبت‌شده تاوان عبور از مرز‌هایی است که برای سلامت افراد جامعه ترسیم شده‌است.
