جوان آنلاین: مریم مقدسین، رئیس مرکز مشاوره دانشگاه خوارزمی و دانشیار گروه روان‌شناسی بالینی این دانشگاه در گفتگو با «جوان» می‌گوید: به دلیل فاصله نسلی، والدین و فرزندان دنیای متفاوتی از یکدیگر دارند. والدین عمدتاً نوجوان یا جوان خود را با نسل قبل قیاس می‌کنند که این باعث خواهد شد درک درستی از شرایط حال نداشته باشند.
وی با اشاره به جلسات برگزارشده این دانشگاه برای ورودی‌های جدید که با حضور والدین برگزار می‌شود، توضیح می‌دهد: در این جلسات عمده مشکلات با خانواده‌ها در میان گذاشته می‌شود و به آن‌ها تأکید داریم که دنیای دانشجویان متفاوت است.
وی با ورود به موضوعات و مشکلات احتمالی بیان می‌کند: دانشجویان تمایل به داشتن استقلال مالی دارند، اما به دلیل شرایط اقتصادی جامعه چنین امکانی را فراهم نمی‌بینند و همین باعث آسیب می‌شود.
به اعتقاد وی، آشنایی والدین با موضوعات مختلف باعث خواهد شد دوستانه‌تر با فرزند خود برخورد کنند و آن‌ها نیز دغدغه‌های خود را با والدین در میان بگذارند.
وی می‌گوید: حدود ۲۰ درصد والدین با دوران جوانی و ورود فرزند خود به این دنیا آشنا هستند، اما ۸۰ درصد برخوردی ناآگاهانه دارند. برخی خانواده‌ها نیز موجب مشکلاتی برای فرزندان خود می‌شوند، البته درصد کمی از خانواده‌ها هستند که به دلایل مختلف از جمله ناسازگاری یا اعتیاد باعث ایجاد ناامنی برای فرزند خود می‌شوند.
رئیس مرکز مشاوره دانشگاه خوارزمی با اشاره به تحقیقات اخیری که در این دانشگاه انجام شده است، می‌گوید: متأسفانه اگر دانشجویان ارتباطی با جنس مخالف نداشته باشند، برخی هم‌اتاقی‌های حاضر در خوابگاه، او را تمسخر یا طرد می‌کنند یا فردی را به او معرفی می‌کنند که همین معرفی‌ها ایجاد مشکل می‌کند. بچه‌ها در این دوره نیازمند گرایش به گروه همسالان خود هستند و این چیزی نیست که لزوماً ما بگوییم خانواده‌ها باید ورود پیدا کنند، اما آگاهی‌بخشی، نقشی است که همه افراد از استادان تا سایر کادر دانشگاه و مشاوران باید داشته باشند.
مقدسین در زمینه آگاه‌سازی دانشجویان قبل از ورود به دانشگاه می‌گوید: باید قبل از ورود به دانشگاه این آگاه‌سازی صورت گیرد، مثل حضور در کلاس‌های تربیت جنسی که از نحوه برخورد با جنس مخالف آگاه و خطرات احتمالی و آسیب‌های برخاسته از آن برجسته می‌شود.
وی می‌گوید: تغییر محیط مدرسه به دانشگاه و ورود به دانشگاه در کنار گرایش فطری به جنس مخالف در این سن باعث می‌شود جوان به این سمت برود، اما مهم چگونگی تعامل و برخورد است.
دانشیار گروه روان‌شناسی بالینی در رابطه با چگونگی ارتباط صحیح دانشجویی که بعضاً از دل آن‌ها ازدواج‌های بادوام دیده می‌شود به «جوان» می‌گوید: این درست است که به دلیل سن پایین و توقعات کمتر، دانشجویان در ازدواج‌های‌شان با حداقل‌ها سازش دارند که شاید این امر در سنین بالا اتفاق نیفتد، ولی اغلب این ارتباط‌ها به ازدواج ختم نمی‌شود و بعضاً با آسیب‌هایی روبه‌رو می‌شویم که به هر دو جنس آسیب خواهد زد. بحث جدی این است که ما می‌توانیم در کنار این تجربه جدید راهکار ارائه کنیم، مثل ایجاد فضا‌های ورزشی خوب تا دانشجویان سرگرم ورزش شوند یا در امور فرهنگی و اردو‌ها بیشتر مشارکت کنند که در این صورت آسیب‌ها به حداقل ممکن می‌رسد.
به اعتقاد مقدسین تغییرات هیجانی و ژنتیک را باید به سمت مثبت برد و خانواده‌ها نباید نقش نفی‌کننده داشته باشند بلکه باید پذیرای اشتباهات فرزند خود باشند تا بچه‌ها دغدغه خود را به آن‌ها انتقال دهند. ترس موجود در بین فرزندان باعث می‌شود مسائل خود را بیان نکنند و همین امر منتج به مخفی‌کاری‌های بیشتر از والدین و رفتار‌های پرخطر می‌شود. رئیس مرکز مشاوره دانشگاه خوارزمی بیان می‌کند: خانواده‌های دورتر از دانشگاه می‌توانند حمایت معنوی داشته باشند و در هفته چند ساعت تلفنی مکالمه کنند و بدون اینکه نقش کنکاش‌کننده داشته باشند، در جریان روابط آن‌ها قرار گیرند.
وی به والدین توصیه می‌کند والدین تغییرات گذر از نوجوانی به جوانی و برخی تغییرات رفتاری در محیط دانشگاه را به صورت منطقی بپذیرند و بدانند اقتضای سن فرزندان آن‌ها در ابتدای دوران دانشجویی ایجاب می‌کند که یکسری تغییر رفتار‌ها را متأثر از گروه همسالان داشته باشند، بنابراین صرفاً باید آن‌ها را از خطرات احتمالی آگاه کنند. همچنین روش‌های محافظت‌کنندگی را باید به فرزندان آموزش دهند که با قرار‌گیری در گروه همسالان دچار آسیب‌های احتمالی نشوند و بتوانند سلامت خود را حفظ کنند.
رئیس مرکز مشاوره دانشگاه خوارزمی در بخش دیگری از سخنان خود به والدین توصیه می‌کند خلق و خوی فرزند خود را درک کنند چراکه در این سن دلایل مختلفی همچون بی‌علاقگی به تحصیل یا عدم‌تمایل به رشته قبولی باعث می‌شود به سمت رفتار‌های دیگر بروند، بنابراین اگر فرزند شکایتی به والدین دارد، آن‌ها را خوب درک کنند و بپذیرند. دائماً به فرزند خود نگویند «تو چه چیزی کم داری؟» یا «تو چه می‌خواهی؟» این موارد برای بچه‌ها اذیت‌کننده است و به شکاف دامن می‌زند. فهمیدن متقابل بسیار کمک‌کننده است تا اگر بچه‌ها اشتباهی کردند، آن را انتقال دهند.
