رابطه تهران و آنکارا پیشینه‌ای به قدمت تاریخ دارد. دو ملت، اشتراکات فراوان فرهنگی، تاریخی و دینی دارند. دو کشور در قالب امپراطوری‌های بزرگ جهان نقش مهمی در تداوم تجارت، برقراری نظم جهانی و نیز صیانت از تمدن اسلامی در برابر تهاجم استعمارگران داشته‌اند. به سفرنامه‌ها که بنگریم رد و اثر ادب و دستاورد‌های ایرانی و عثمانی را در نوشتار‌های دو سوی مرز به وضوح مشاهده می‌نماییم. آثار و اندیشه‌های مولوی، شاعر و عارف بزرگ قرن هفتم هجری، بعنوان نقطه اتصال ملت‌های ما، تنها یکی از موارد بی شمار است.
سفر آیت الله دکتر رئیسی، رئیس جمهور اسلامی ایران به آنکارا به دعوت جناب آقای اردوغان، رئیس جمهور محترم ترکیه به منظور شرکت در هشتمین دور نشست شورای عالی همکاری جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکیه انجام می‌گیرد. سفر ریاست محترم جمهوری ایران در مقطع بسیار حساس فعلی که منطقه‌ی آسیای غربی را در مرکز تحولات بی‌شماری قرار داده است، انجام می‌پذیرد. در چارچوب این سفر، سران دو کشور مسلمان، دوست و برادر پیرامون مسائل مهم و مورد علاقه مناسبات دوجانبه، منطقه‌ای و موضوعات بین‌المللی بحث و تبادل نظر خواهند نمود. قطعا این سفر تجلی بارز تمایل و اراده جدی سران دو دولت برای گسترش مناسبات در تمامی ابعاد آن است.
ما مناسبات بین دو کشور همسایه را در بخش دوجانبه ممتاز و دوستانه می‌دانیم و باور داریم که توسعه و تعمیق هر چه بیشتر روابط جمهوری اسلامی ایران با جمهوری ترکیه دستاورد‌ها و پیامد‌های مثبتی، نه تنها در سطح روابط دوجانبه داشته بلکه در بعد منطقه‌ای و جهانی نیز به برقراری صلح و ثبات پایدار و تقویت همکاریهای دوستانه کمک خواهد کرد.
گسترش مبادلات ایران و ترکیه در حوزه‌های تجاری و اقتصادی برنامه ریزی شده است. هدفی که حصول به آن با توجه به ظرفیت‌های بالقوه بسیار بالا در دو کشور، امکان پذیر است. حجم تجارت کنونی فاصله قابل توجهی با ظرفیت‌ها و امکانات دو کشور دارد. برای هر دو طرف ما ضروری است که با شناسایی موانع موجود، تامین زیرساخت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری ضروری و اجرای تصمیمات و توافقات به این هدف‌گذاری مهم دست یابیم. همکاریهای میان استان‌های مرزی دو کشور، همکاری در زمینه‌های تجاری، صنعتی، کشاورزی، بهداشتی، علمی، فرهنگی، گمرکی، فن‌آوری‌های نوین، بازارچه‌های مرزی، مناطق آزاد تجاری، حمل و نقل منطقه‌ای و همکاریهای امنیتی از مهم‌ترین محور‌های گسترش روابط دو جانبه محسوب می‌گردد.
همکاری در حوزه انرژی مزیت مهمی در مناسبات اقتصادی دو کشور است. جمهوری اسلامی ایران هم اکنون یکی از مهم‌ترین تامین کنندگان گاز طبیعی ترکیه است و خط لوله گاز بین دو کشور از سال ۲۰۰۱ یکی از نماد‌های مهم همکاریهای اقتصادی پایدار میان دو کشور است. تداوم، تقویت و تنوع بخشی این همکاری‌ها مورد تاکید و اهتمام دو طرف می‌باشد.
با توجه به تغییرات آب و هوایی و شرایط اقلیمی و خشکسالی در منطقه، تعامل و همکاری بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکیه در حوزه محیط زیست و به ویژه منابع مشترک آبی امری ضروری به شمار می‌آید.
لازم به ذکر است جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکیه با چالش‌ها و مسایل مشترکی نیز در منطقه روبرو هستند که ضرورت تقویت همکاری بیشتر بین این دو قدرت منطقه‌ای را ملموس‌تر می‌کند. موضوعات امنیت مرزی، مبارزه با تروریسم در همه اشکال آن، قاچاق مواد مخدر و جرایم سازمان یافته، موضوع مهاجران ناشی از جنگ‌هایی که بر اثر مداخله عوامل فرامنطقه‌ای رخ داده است، تحرکات تجزیه‌طلبانه دیکته شده از سوی قدرت‌های استکباری، تبعات جنگ‌ها و ناآرامی‌های تحمیلی بر کشور‌های منطقه بخشی از این چالش‌ها محسوب می‌گردند.
یکی از زمینه‌های برجسته همکاری ایران و ترکیه، بویژه پس از تهاجم رژیم اشغالگر صهیونیستی به غزه، حمایت از مردم مظلوم فلسطین، تقویت همگرایی در میان کشور‌های اسلامی برای مقابله با آپارتاید اسرائیلی و پیگیری توقف جنایات این رژیم علیه بشریت و نسل کشی کودکان و زنان بیگناه است. دو کشور مهم جهان اسلام در حمایت از مردم مظلوم غزه و آرمان مقدس فلسطین مسئولیت سنگینی دارند که بدون تردید با همفکری و همکاری مشترک بهتر می‌توانند به این رسالت تاریخی و انسانی جامه عمل بپوشند.
امروزه دو کشور قدرتمند ایران و ترکیه در منطقه غرب آسیا و قفقاز و خلیج فارس می‌توانند الگوی ثبات و امنیت درون‌زا را معرفی، مستقر و نهادینه کنند و با تمرکز بر سیاست‌های همگرایانه، فضا را برای حضور و ایفای نقش عوامل برهم زننده نظم منطقه‌ای تنگ‌تر نمایند. همکاری‌هایی مانند روند آستانه برای ایجاد صلح در سوریه؛ پلتفرم ۳+۳ برای برقراری صلح و گسترش همکاری در قفقاز و همکاریهای سه و چند جانبه در حوزه خلیج فارس تنها نمونه‌هایی از این بستر‌های همکاری و هم‌افزایی دو کشور در منطقه هستند.
در پایان تاکید می‌نمایم، جمهوری اسلامی ایران، جمهوری ترکیه را بعنوان یک کشور دوست و شریک بزرگ و در چهارچوب سیاست همسایگی در حلقه نخست سیاست خارجی خود برای همکاری قلمداد کرده و اعتقاد دارد که دو کشور می‌توانند در موضوعات و ابعاد مختلف همکاری‌هایشان را گسترش و تداوم بخشند. برای حل بحران‌های منطقه‌ای نیز همکاریهای خوبی میان دو کشور برقرار گردیده و در این زمینه آمادگی لازم برای توسعه‌ی بیشتر این همکاری‌ها وجود دارد.
