نويسنده: دنيا حيدري
صحبت‌هاي وزير ورزش و جوانان در حاشيه برگزاري رقابت‌هاي دوي بين‌المللي پارس تهران بسيار اميدوار كننده است. نفر اول ورزش كشور تأكيد دارد كه بايد از برجام براي توسعه ورزش استفاده شود و مي‌گويد كه ايران آماده است تا پيشرفت‌هايش را به دنيا نشان دهد و هدف ورزش كشور را گسترش مطلوب مراودات و مؤثر ورزشي در سطح جهان مي‌خواند. اهداف و خواسته‌هايي قابل تقدير كه بدون شك مي‌تواند گامي بلند و محكم به سوي موفقيت‌هاي هرچه بيشتر ورزش كشور در دنيا باشد و پتانسيل واقعي آن را به رخ بكشد، اما آيا به راستي اين سخنان و وعده‌ها آنطور كه داده مي‌شود به مرحله اجرا نيز در مي‌آيد؟
بدون شك همانطور كه وزير ورزش و جوان نيز به آن اشاره مي‌كند، ميزباني رويدادهاي بين‌المللي و همچنين استفاده از ظرفيت‌هاي کشورهاي ديگر براي توسعه ورزش ايران بسيار مهم و تأثيرگذار است، اما واقعيت آن است كه تنها گرفتن ميزباني نيست كه اهميت دارد و چگونه ميزبان بودن نيز هست كه اهميت دارد. مسئله كه به مراتب از گرفتن ميزباني‌هاي بين‌المللي مهم‌تر است، چراكه مي‌تواند باعث ادامه‌دار شدن اين روند و ميزباني‌هاي ايران در عرصه‌هاي مختلف ورزشي باشد يا اولين و آخرين آن! در واقع اين چگونگي برگزاري مسابقات و ميزباني هاست كه باعث مي‌شود ورزش ايران تعاملي را كه مي‌خواهد با ورزش دنيا برقرار كرده و توانمندي‌هاي خود را به معرض نمايش گذاشته و از پتانسيل ساير كشورها نيز استفاده كند. مسئله مهمي كه به نظر مي‌رسد در ميزباني‌هاي اخير چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
برگزاري مسابقات شطرنج قهرماني زنان جهان يكي از رويدادهاي بسيار مهم براي ورزش ايران بود. مسئله‌اي كه به دليل تأكيد ايران به رعايت حجاب اسلامي در آن بازتاب گسترده‌اي در دنيا داشت و باعث شد تا ورزش ايران براي مدت طولاني در دنيا بر سر زبان‌ها باشد و تبليغات زيادي نيز براي آن داشت. چه تبليغات مثبت كه بعد از برگزاري اين رقابت‌ها در لا‌به‌لاي مصاحبه ورزشكاران حاضر در ايران مي‌شد به وضوح ديد و چه تبليغات منفي كه بسياري سعي داشتند با بهره‌گيري از آن، عليه ورزش كشور به خصوص حجاب بانوان ايراني از آن استفاده كنند. ميزباني جام جهاني كشتي فرنگي و آزاد نيز از جمله اين فرصت‌هايي بود كه همزمان شدن با رفتار نژادپرستانه رئيس‌جمهور تازه‌كار امريكا كه با رفتار كاملاً حرفه‌اي و ورزشي مسئولان باعث شد تا نام ايران آنطور كه شايسته است در دنيا مطرح شود. در واقع برگزاري اينگونه رويدادهاي ورزشي براي ايران نه فقط از لحاظ ورزشي كه حتي از لحاظ سياسي، فرهنگي و اجتماعي نيز حائز اهميت است، چراكه به دليل حساسيت‌هاي فراوان، از جنبه‌هاي مختلف مورد توجه قرار مي‌گيرد و مي‌تواند به معناي فرصتي طلايي است كه واقعيت‌ها آنگونه كه هست به معرض نمايش گذاشته شود، نه آنطور كه ديگران سعي دارند به تصوير بكشند، اما آنچه كه در اين بين نگران‌كننده است، عدم مديريت، برنامه‌ريزي درست و توجه لازم به نحوه برگزاري اين مسابقات و همچنين عمل نكردن به تعهدات در اين زمينه است كه مي‌تواند جنبه‌هاي منفي براي ورزش ايران داشته و حتي مانع از تكرار چنين ميزباني‌هايي شود. ميزباني‌هايي كه فرصتي طلايي براي به نمايش گذاشتن پتانسيل بالاي ورزش ايران و حتي فرهنگ آن در دنياست، اما در برخي مواقع با بي‌تدبيري عده‌اي از دست مي‌رود.
عدم توجه به كيفيت برگزاري رويدادهاي بين‌المللي و عمل كردن به تعهدات در حين برگزاري اين مسابقات و بعد از آن بدون شك نه فقط با آنچه كه وزير ورزش براي ايجاد تعامل با ورزش دنيا نويدش را مي‌دهد مغايرت دارد كه مي‌تواند مانع از تكرار دوباره اين ميزباني‌ها شود. ميزباني‌هايي كه پوئني مثبت در كارنامه ورزش ايران است و مي‌تواند رشد و شكوفايي آن را به دنبال داشته باشد، اما به شرط آنكه آقايان تصور نكنند مسئله تنها گرفتن ميزباني‌هاست و خود را موظف به انجام الزامات بعدي آن نيز بكنند تا شاهد ادامه‌دار بودند برگزاري اين رويدادها در ايران باشيم. مسئله‌اي كه به نظر مي‌رسد در خصوص مسابقات شطرنج قهرماني زنان جهان و دو ماراتن پارس تهران چندان مورد توجه قرار نگرفته و نگراني‌هايي را به وجود آورده است.
