به گزارش جوان آنلاین از تبریز، متروی تبریز، پروژه ای که با مراجعه به تارنمای سازمان قطار شهری تبریز و حومه درباره آن چنین آمده که با توجه به حجم وسیع مسافرت های درون شهری و ضرورت استفاده از سیستم حمل ونقل ریلی در جهت کاهش مشکلات ترافیکی این کلانشهر موضوع مطالعه واحداث قطار شهری آن نخستین بار دی ۱۳۶۹ روی میز مجلس نشینان رفته و پس از وقفه ای یک دهه ای سرانجام سازمان قطار شهری تبریز در سال ۱۳۷۹ تأسیس و مطالعات امکان سنجی خطوط آن اواخر ۱۳۸۰ و عملیات اجرایی احداث خط یک قطار شهری تبریز در سال ۱۳۸۱ و پس از تصویب در جلسة بیست و نهم شورای عالی ترافیک شهرهای کشور آغاز شده و احداث سایر خطوط درون شهری و خط حومه ای تبریز– سهند شامل چهار مسیر به طول ۷۰ کیلومتر با ۷۰ ایستگاه و یک خط برون شهری با طول تقریبی ۲۰ کیلومتر از تبریز به شهر جدید سهند در جلسه شصت وپنجم شورای عالی ترافیک و در دی ۱۳۸۵ به تصویب رسیده است.
خط یک متروی تبریز به طول ۱۷.۲ کیلومتر با ۱۸ ایستگاه از میدان ائل گولی آغاز واز طریق بلوار شهید باکری و ۲۹ بهمن، خیابان امام خمینی، میدان کهن (محققی سابق)، باغ گلستان (قونقا) و خیابان خیام به کوی لاله ختم می شود که فاز نخست این خط از ایستگاه ائل گولی تا ایستگاه استاد شهریار در شهریور ۱۳۹۴، فاز دوم از ایستگاه استاد شهریار تا ایستگاه میدان ساعت با یک ایستگاه عبوری در میدان قطب در سال ۱۳۹۵ به بهرهبرداری و پاییز ۱۳۹۸ نیز ریلگذاری کل خط یک تا پایانه لاله به اتمام رسید و بهمن ماه ۱۳۹۸ همزمان با قیام تاریخی ۲۹ بهمن مردم تبریز فاز سوم خط یک نیز با چند ایستگاه عبوری از ایستگاه میدان کهن تا ایستگاه نور در شهرک نور لاله مورد بهره برداری قرار رفت.
البته این حکایت معمول و قابل دسترس در مورد متروی تبریز و تنها خط یک آن در فضای اینترنت و اخبار و اطلاعات رسانه ای مرسوم و معمول است اما واقعیت روزمره این پروژه را باید در سطح شهر و ایستگاه های مترو و استفاده کنندگان از خدمات این سامانه حمل و نقلی جستجو کرد، سامانه ای که با اعلام شهردار تبریز با افتتاح ایستگاه «قونقا» در ۲۴ اسفند ۱۴۰۱ خط یک آن پس از ۲۱ سال تکمیل شده است، البته نکته جالب در این خصوص نیز ترتیب افتتاح و بهره برداری از ایستگاه های خیک یک متروی تبریز است به گونه ای که ایستگاه ۱۵ خط یک سوم آبان و ایستگاه شماره ۱۴ واقع در گازران نیز در پنجم آذر ۱۴۰۱ به بهره برداری رسیده اند.
افتتاح ایستگاه قونقا
یعقوب هوشیار شهردار تبریز در آیین افتتاح ایستگاه قونقا با بیان اینکه قدردان پیگیری های مستمر استاندار آذربایجان شرقی برای تامین مالی قطار شهری تبریز هستیم، گفته بود: تلاش مدیریت شهری این بود که تمام ایستگاه های خط یک مترو تبریز امسال آماده مسافرگیری شود که با عزم راسخ کارکنان مجموعه در کنار حمایت های بی دریغ اعضای شورای اسلامی شهر تبریز این اتفاق مبارک به وقوع پیوست.
افتتاح ایستگاه گازران
این اظهارات و البته مانورهای رسانه ای در زمان افتتاح ایستگاه قونقا و به نوعی تکمیل خط یک در حالی انجام شد که بعد از 21 سال از آغاز پروژه متروی تبریز، در عمل از 18 ایستگاه این خط تنها 12 ایستگاه از ائل گلی تا میدان کهن ( سه راه امین ) به صورت کامل فعال هستند و طبق مشاهدات میدانی شش ایستگاه بعدی از سه راه امین تا شهرک نور لاله روزانه تنها از ساعت 10 صبح تا 12 ظهر کار می کنند و در بقیه ساعات مسافران با در بسته این ایستگاه ها روبرو می شوند و در واقع ادعای تکمیل و بهره برداری از خط یک مترو تبریز در حد ساخت ایستگاه هایی بدون قطار و مسافر محقق شده است.
بهترین عنوان برای این سبک و سیاق از بهره برداری پروژه ها می تواند «افتتاح ویترینی و نمایشی» باشد، معضلی که مربوط به دیروز و امروز پروژه های نیمه تمام و بر زمین مانده تبریز و مدیریت شهری فعلی و سابق نبوده و تنها گزارش ها و یادداشت های منتشر شده در خبرگزاری فارس در چند سال گذشته به وضوح نشان می دهد که چنین رویکردی یکی از مهمترین آفات و علل بیماریِ عقب ماندگی این کلانشهر دیروزها به ویژه در حوزه عمرانی است.
ایستگاه قونقا از جمله ۶ ایستگاه مترو تبریز که هر روز از ساعت ۱۰صبح تا ۱۲ ظهر( روزانه ۲ ساعت) به مسافران ارائه خدمات می دهد
البته وضعیت فعلی خط یک مترو تبریز تنها نمونه ای در دسترس از نتایج بهره برداری های ویترینی و نمایشی پروژه هاست، پروژه هایی مانند مترو، مسیر ویژه دوچرخه سواری، روگذرهای فاقد توجیه فنی، خطوط بی آر تی فاقد آسفالت و بهسازی های حداقلی و نظایر اینها که با هزینه های میلیاردی برای گشودن کلاف سردرگم ترافیک شهر اولین ها اجرا می شوند اما در نهایت خود به واسطه ضعف های اجرایی این کلاف را بی سر و ته تر از قبل می کنند.
حادثه در دی 1399 در مترو تبریز با خسارت میلیاردی
با وضعیت فعلی فعالیت ایستگاه های خط یک (وضعیتی که مشابه آن را در سال های قبل تر و در بوق و کرنای رسانه ای هنگام بهره برداری از ایستگاه‌های شهید بهشتی (چهارراه منصور) و میدان ساعت و آن هم بدون مسافرگیری و به صورت نمایشی نیز شاهد بوده ایم) می توان گفت پروژه متروی تبریز عملاً پس از ۲۱ سال عقیم مانده و نتیجه این عقیم و عقب ماندگی و افتتاح های صوری( توسط حین روحانی رئیس جمهور سابق) را علاوه بر تضییع حقوق شهروندان در اتفاقاتی مانند تصادف واگن مترو تبریز به وضوح و ملموس ترین حالت ممکن می توان دید، اتفاقاتی که علاوه بر تحمیل هزینه های مضاعف مادی، تبعات به مراتب منفی تری به دنبال دارد و آن چیزی نیست جز تخریب اعتماد عمومی نسبت به امور اجرایی و مدیریتی و تبدیل فرصت های خدمتی به تهدیدات اجتماعی.
