شهر تهران ۵ هزارو ۶۰۰ شهید دانش‌آموز و فرهنگی برای دفاع از انقلاب و کشور تقدیم کرده است؛ مطلبی که امروز برای نسل جوان و نوجوان ما حتی تصورش هم دشوار است، اما نام شهدایی که بر کوچه‌پس‌کوچه‌های این شهر خودنمایی می‌کند، گواه صادق روز‌هایی است که دانش‌آموزان بسیاری درس زندگی، ایثار و استقامت را نه از پشت میز چوبی کلاس که در میان غوغای خمپاره و تیر و ترکش آموختند.
دبیرستان «مکتب الصادق» یکی از مدارسی بود که بیشترین اعزام دانش‌آموز را به مناطق جنگی داشت. شاگردان این مدرسه که در سال ۱۳۶۱ با هدف تربیت فرماندهان آینده سپاه در محل لانه جاسوسی آغاز به کار کرد، می‌توانستند بدون دردسر دست بردن در شناسنامه عازم مناطق عملیاتی شوند. بسیاری از آن‌ها برادر یا فرزند شهید بودند و بزرگ‌ترین آرزوی‌شان رسیدن به خط مقدم بود. آن‌ها قبول‌شدن در این دبیرستان را راه میانبری برای ورود به لشکر‌های ۲۷محمدرسول‌الله (ص) و لشکر۱۰سیدالشهدا (ع) می‌دانستند.
در این مدرسه دانش‌آموزان علاوه بر آزمون‌های ورودی دشوار، باید آموزش‌های نظامی سخت و سنگینی را نیز می‌گذراندند.
طبق قوانین مدرسه، تعداد مشخصی از دانش‌آموزان می‌توانستند با مجوز اعزام انفرادی از مدرسه به منطقه بروند، اما آن‌ها به این بسنده نمی‌کردند و پنهانی و گروهی راهی جبهه‌ها می‌شدند و شهید و مجروح بازمی‌گشتند. کار به جایی می‌رسد که مسئولان دبیرستان تهدید می‌کنند که اگر بدون مجوز مدرسه اعزام شوند، اخراج خواهند شد، اما این تهدیدات هم راه به جایی نمی‌برد و در عملیات‌های بعدی تعداد بیشتری بدون مجوز مدرسه راهی مناطق عملیاتی می‌شوند. اوج حضور حماسی آن‌ها در عملیات کربلای۵ با اعزام بیش از ۲۰۰رزمنده در سه مرحله عملیات رقم خورد و بیش از ۳۰دانش‌آموز مدرسه آسمانی شدند.
در سال ۱۳۶۷ و پس از بازپس‌گیری جزیره فاو از سوی عراق، ماجرا دوباره تکرار شد و اعزام ۲۰۰ دانش‌آموز و مربی و تقدیم بیش از ۳۰شهید، مجدداً در تاریخ این مدرسه رقم خورد، اما این پایان ماجرای شهدای «مکتب الصادق» نبود و برخی از فارغ‌التحصیلان این دبیرستان که در اواسط دهه۸۰ تعطیل شد، در دفاع از حرم اهل بیت (ع) خود را به قافله شهدا رساندند.
این مدرسه تا زمان امضای قطعنامه در سال ۱۳۶۷ حدود ۹۰۰ دانش‌آموز جذب کرد که ۹۵ درصد آن‌ها در دفاع مقدس حضور پیدا کردند و از این تعداد ۱۰۱ نفر شهید، چهار اسیر، ۱۵۰ جانباز و حدود ۳۰۰ نفر دیگر در عملیات‌های مختلف مجروح شدند که این آمار با توجه به تعداد محدود دانش‌آموزان این مدرسه قابل تأمل است. یادشان گرامی و راه‌شان پررهرو باد.
