جوان آنلاین: اثـــر «مبـارزات امام‌خمینی در دوران تبعید در نجف به روایت اسناد» سعی دارد تا آثار و پیامد‌های دوره حضور رهبرکبیر انقلاب در عراق را به گونه‌ای مستند مورد بازخوانی قرار دهد.
این پژوهش از سوی غلامعلی پاشازاده انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به انتشار آن همت گماشته است.
تارنمای ناشر در یادداشتی کوتاه موضوع کتاب را اینگونه معرفی می‌کند: «طولانی‌ترین مقطع انقلاب اسلامی دوران تبعید رهبر کبیر انقلاب‌اسلامی از ایران می‌باشد. در این مقطع طولانی که از ۱۳ آبان ۱۳۴۳ تا ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ به طول انجامید، حضرت امام ۱۴ سال از عمر شریف خود را در سه کشور ترکیه، عراق و فرانسه سپری کردند. طولانی‌ترین ایام دوران تبعید ایشان نیز به اقامت در نجف اشرف اختصاص داشت. در دوران تبعید حضرت‌امام، تحولات سرنوشت‌سازی در عرصه اندیشه سیاسی و حکومت شیعی به وقوع پیوست. طرح بحث حکومت اسلامی به عنوان جایگزین نظام شاهنشاهی، مهم‌ترین دستاورد ایام تبعید و هجرت امام‌خمینی از ایران بود، ضمن اینکه مطرح‌شدن معظم‌له به عنوان مرجع تقلید شیعیان در سطح گسترده داخلی و خارجی نیز بعد از رحلت آیت‌الله‌العظمی‌حکیم در این دوران حساس تاریخی رخ داد. حضرت امام در مبارزه با رژیم‌پهلوی در دوران تبعید در نجف خط‌مشی مشخص و ویژه‌ای داشت، به گونه‌ای که رژیم بعثی عراق یا حتی مخالفان شاه، چون تیمور بختیار نتوانستند از وجود ایشان برای رسیدن به منافع خود کمترین بهره‌ای ببرند. مرکز اسناد انقلاب اسلامی بر اساس رسالتی که بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی ایران برای آن ترسیم کرده است، انجام پژوهشی براساس اسناد موجود در پرونده ایشان در مقطع تبعید در نجف اشرف را در دستور کار خود قرار داد که به این وسیله تقدیم جامعه علمی و علاقه‌مندان تاریخ انقلاب اسلامی می‌شود. اثر حاضر به بررسی و مطالعه دوران ۱۳ ساله تبعید رهبر کبیر انقلاب می‌پردازد و مطالب آن در دو بخش کلی ارائه خواهد شد: بخش نخست که قسمت پژوهشی نوشتار حاضر است به بررسی مقطعی می‌پردازد که امام در آن مدت توانست سخن خود را به گوش جهانیان رسانده و با اعمال رهبری مدبرانه خود از تبعیدگاه اصول حکومت اسلامی را پایه‌گذاری کند. پس از توضیح این بستر تاریخی در بخش اول، در بخش دوم به ارائه اسنادی خواهیم پرداخت که مربوط به همین مقطع از زندگی امام و تاریخ انقلاب اسلامی است....»
در بخشی از این تحقیق حضور امام‌خمینی در تبعیدگاه دوم خویش به ترتیب پی آمده روایت شده است: «روز ۱۳ مهر ۱۳۴۴، حضرت امام به همراه فرزندشان آیت‌الله حاج آقامصطفی خمینی از ترکیه به تبعیدگاه دوم یعنی کشور عراق اعزام شدند. به محض اقامت امام در نجف، سیل نامه و تلگراف به سمت ایشان سرازیر شد. علما و شخصیت‌های مختلف از نقاط گوناگون ایران به ویژه از حوزه علمیه قم سعی کردند تا با ارسال نامه و تلگراف خوشحالی خود را از تشرف ایشان به عتبات عالیات آشکار کنند. امام در این تاریخ از طریق روحانیون متعهد با مردم سخن می‌گفت و در پاسخ پیام‌ها، تلگراف‌ها و نامه‌هایی که از حوزه‌های علمیه، مقامات روحانی و مردم دریافت می‌کرد، پیام‌هایی مبنی بر ادامه مبارزه علیه دولت و عدم تضعیف حوزه علمیه قم ارسال می‌کرد. نامه‌ها و پیام‌های ایشان در میان طلاب قم و روحانیان مقیم تهران پخش و دست به دست می‌شد....»
