به گزارش جوان آنلاین به نقل از میزان، سال ۲۰۲۴ در حالی آغاز شد که جهان با کابوس‌های بشردوستانه متعددی مواجه است.
براساس اعلام سازمان ملل و گروه‌های حقوق بشری ۲۹۹ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در جهان در سال ۲۰۲۴ به کمک‌های بشردوستانه نیاز خواهند داشت؛ این در حالی است که برخی از بحران‌ها به دلیل طولانی شدن نادیده گرفته می‌شوند.
بررسی‌های جهانی بشردوستانه و ارزیابی‌های سالانه جهانی نشان می‌دهند که این نیاز‌ها ناشی از درگیری‌های مسلحانه، بحران تغییرات آبوهوایی فزاینده و عوامل اقتصادی هستند؛ هرچند رشد نیاز‌های بشردوستانه و نحوه رسیدگی به آن‌ها نیز عوامل تاثیرگذاری محسوب می‌شوند.
در حال حاضر، کنگو، افغانستان، سودان، میانمار، آفریقای مرکزی، بوروندی، بورکینافاسو و یمن با بدترین بحران‌های بشردوستانه جهان دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
دلایل مهم تشدید بحران‌های بشردوستانه در ۲۰۲۴
تشدید بحران‌های بشردوستانه در جهان در سال تازه آغاز شده میلادی دلایل متعددی دارند.
مهاجرت یکی از اصلی‌ترین دلایل گسترش و پیچیده شدن بحران‌های بشردوستانه جهان در سال ۲۰۲۴ است.
با وجود مدارک فراوان درباره ناکام ماندن روش‌های به‌اصطلاح بازدارنده مهاجرتی اروپا و آمریکا، استراتژی‌های ضد مهاجرتی با این محوریت دوچندان شده‌اند.
از این رو پیش‌بینی می‌شود که شمار قربانیان این استراتژی‌های ضد مهاجرتی در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته و همزمان پناهجویان و مهاجران بیشتری جان خود را در بازداشتگاه‌های مهاجرتی در امتداد مرز‌های آمریکا و اروپا از دست بدهند.
اطلاعات نادرست و استفاده نادرست از فناوری‌های پیشرفته نقش مهمی در وخامت درگیری‌های مسلحانه خواهند داشت.
در حالی که گزارش‌های متعددی نشان‌دهنده نقش منفی استفاده از فناوری‌های پیشرفته و رسانه‌های اجتماعی در تشدید خشونت‌ها، تنش‌ها و درگیری‌های مسلحانه هستند، روهینگیایی‌ها میانمار پیامد‌های این روند را به خوبی می‌دانند.
آن‌ها تاکید دارند که فراگیر شدن سخنان نفرت‌محور در رسانه‌های اجتماعی و اطلاعات نادرست در فضای آنان عامل مهمی در اجرای جنایت نسل‌کشی علیه آن‌ها بوده است.
کمبود آب و خشکسالی نیز می‌توانند از عوامل مهم تشدید بحران‌های بشردوستانه در جهان در سال ۲۰۲۴ باشند.
غرب آسیا و شمال آفریقا بدترین مناطق از این نظر هستند؛ با وجود این کمبود آب در حال حاضر یک بلای جهانی است.
پیش‌بینی می‌شود که کمبود آب و خشکسالی به موازات تغییرات شدید آبوهوایی به خالی شدن شهر‌های زیادی از سکنه منجر شود.
کودکان به شکل ویژه در برابر کمبود آب آسیب‌پذیر هستند و این بحران یکی از دلایل اصلی مرگ‌ومیر قابل پیشگیری نوزادان است.
براساس اعلام یونیسف ۷۳۹ میلیون کودک – از هر سه نفر یک نفر در جهان – در مناطقی با کمبود آب زیاد یا بسیار زیاد زندگی می‌کنند.
صندوق نجات کودکان به تازگی گزارشی درباره چگونگی تاثیرگذاری کمبود آب بر جان کودکان غزه هشدار داده است.
درگیری‌های مسلحانه می‌توانند بحران کمبود آب را تشدید کند.
با وجود تشکیل نخستین کنفرانس سازمان ملل در سال ۲۰۲۳ درباره امنیت آب، اقدام مشخصی در این باره در دستور کار قرار نگرفت و اکنون جهان باید تا نشست بعدی در سال ۲۰۲۸ منتظر بماند.
محاصره‌های دسته‌جمعی یکی از مرگ‌بارترین دلایل تشدید بحران‌های بشردوستانه هستند.
تاکتیک‌های محاصره به قدمت خود جنگ هستند، اما افزایش استفاده از آن‌ها میلیون‌ها نفر را گرسنه می‌گذارد و تلاش‌های امدادی را پیچیده می‌کند.
رژیم صهیونیستی در ماه اکتبر محاصره غزه را پس از ۲ دهه به محاصره کامل تبدیل و از برق، غذا و آب و تجهیزات پزشکی به‌عنوان ابزار جنگی استفاده کرد؛ همزمانی محاصره و بمباران احتمالا نیاز‌های بشردوستانه غزه را برای دهه‌های آینده رقم می‌زند.
در بورکینافاسو و مالی نیز گروه‌های مسلح اقدام به محاصره برخی از شهر‌ها و روستا‌ها کردند که تاکنون به گرسنگی و مرگ‌ومیر گسترده ناشی از بیماری‌های قابل درمان منجر شده است.
پدیده اقلیمی ال نینو خطرات گرسنگی، آوارگی و سلامتی را تشدید خواهد کرد.
دانشمندان آبوهوایی هشدار می‌دهند که دمای اقیانوس آرام که از قبل گرم‌تر است، به دلیل الگوی آب‌وهوای ال نینو که باعث سیل شدیدتر، خشکسالی، آتش‌سوزی جنگلی و امواج گرما در سراسر جهان می‌شود، حتی بیشتر می‌شود.
در نتیجه، پس از گرم‌ترین سال ثبت شده، تلفات انسان‌دوستانه و تشدید گرسنگی در بخش‌هایی از جهان برای میلیون‌ها نفر بسیار آشنا خواهد بود.
مانع تراشی و کارشکنی در مسیر ارائه کمک‌های بشردوستانه می‌تواند بحران‌های مربوط را پیچیده‌تر کند.
جرم‌انگاری کمک‌رسانی و بازداشت امدادگران در برخی از کشور‌های بحران‌زده و بی‌ثباتی سیاسی در این کشور‌ها روند کمک‌رسانی‌ها را دچار اختلال کرده و در نتیجه بر ابعاد بحران بشردوستانه می‌افزاید.
در زیر به سه کشور مواجه با بدترین بحران‌های بشردوستانه جهان در سال ۲۰۲۴ اشاره شده است:
سودان و بزرگترین بحران آوارگی در جهان
از زمان شروع جنگ بین گروه‌های مسلح در اواسط آوریل ۲۰۲۳ در سودان، بیش از شش میلیون نفر در داخل و خارج این کشور آواره شده‌اند.
تاکنون دست‌کم ۱.۲ میلیون نفر از سودان گریخته‌اند؛ اکنون موج قابل توجهی از پناهجویان سودانی به چاد رفته و دوره آوارگی خود را در این کشور مبتلا به بحران‌های مشابه می‌گذرانند.
سودان اکنون محل بزرگترین بحران آوارگی کودکان در جهان است و سه میلیون کودک از خشونت گسترده فرار می‌کنند.
در عین حال، به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA)، نگرانی‌های قابل توجهی در مورد ربوده شدن زنان و دختران و آدم‌ربایی برای دریافت باج وجود دارد.
بر اساس اعلام سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل و برنامه جهانی غذا، سودان یکی از چهار نقطه اصلی است که بیشترین نگرانی را برای ناامنی غذایی دارد.
آمار‌ها نشان می‌دهند که در حال حاضر در سودان؛
۷ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه و حفاظت نیاز دارند،
۴۲ درصد از جمعیت با ناامنی شدید غذایی مواجه هستند،
۱۹ میلیون کودک از مدرسه بازمانده اند،
۷۵ درصد از آوارگان زنان و دختران هستند که با خطر بالای خشونت جنسی مواجه هستند.
هائیتی و باند‌های خشنی که این کشور را فلج کرده‌اند
براساس تخمین‌ها، در حال حاضر بیش از ۲۰۰ باند خشن و جنایتکار در سراسر هائیتی فعالیت می‌کنند و بزرگترین گروه‌ها تا ۸۰ درصد پورتو پرنس، پایتخت این کشور را کنترل می‌کنند که منجر به تعداد نگران‌کننده خشونت، جراحت، آدم‌ربایی و قتل می‌شود.
بحران بشردوستانه هائیتی پیچیده است؛ ناآرامی‌های مختلف و متعدد، مسائل مربوط به تامین برق و انسداد سوخت را که به طور قابل توجهی عملکرد خدمات بهداشتی را محدود می‌کند و مانع ارائه کمک‌های بشردوستانه توسط سازمان‌ها و شرکای بین‌المللی می‌شود، سبب می‌شود.
اختلال در فعالیت‌های اقتصادی فقر در هائیتی را تشدید و دسترسی به خدمات اولیه بهداشتی را با مشکل مواجه کرده است؛ حتی زمانی که گروه‌های آسیب‌پذیر موفق به دسترسی به خدمات بهداشتی می‌شوند، اغلب با امکانات بهداشتی که فاقد تجهیزات و داروی ضروری هستند، یا با کمبود کادر پزشکی واجد شرایط، و خدمات اورژانسی که در دسترس آن‌ها نیست، مواجه می‌شوند.
آمار‌ها نشان می‌دهند که در حال حاضر در هائیتی؛
۳ میلیون نفر در بحران غذایی هستند که این رقم معادل ۳۸ درصد جمعیت هائیتی است،
۵ میلیون نفر به کمک‌های بهداشتی نیاز دارند، زیرا این کشور با شیوع مداوم و خطرناک وبا مبارزه می‌کند،
۱۹۵ هزار نفر آواره داخلی هستند.
کنگو و یکی از پیچیده‌ترین بحران‌های بشردوستانه در جهان
جمهوری دموکراتیک کنگو که از دهه‌ها درگیری بین گروه‌های مسلح بر سر قلمرو، منابع طبیعی و نفوذ آسیب دیده، دچار نقض گسترده حقوق بشر، از جمله قتل و حوادث ویرانگر خشونت مبتنی بر جنسیت شده است.
این مسائل در حال حاضر منجر به سطوح بی‌سابقه‌ای از نیاز‌های حفاظتی، آسیب‌پذیری‌ها و خطرات شده است و ۶.۱ میلیون نفر را در داخل کنگو آواره و یک میلیون نفر را مجبور به درخواست پناهندگی در سراسر آفریقا کرده است.
در عین حال، جمهوری دموکراتیک کنگو میزبان بیش از نیم میلیون پناهنده از کشور‌های همسایه است.
علاوه بر این، در سال‌های اخیر، جمهوری دموکراتیک کنگو با اپیدمی‌های مرگ‌بار متعددی از جمله ۱۵ مورد شیوع ابولا، مالاریا، وبا، طاعون بوبونیک، تب زرد و سرخک مواجه شده است؛ میلیون‌ها نفر بر اثر این بیماری‌ها جان خود را از دست داده‌اند و بسیاری دیگر تحت تاثیر قرار گرفته‌اند.
به گفته کارشناسان، شرق جمهوری دموکراتیک کنگو به یکی از خطرناک‌ترین مکان‌ها در جهان برای زنان و کودکان تبدیل شده است.
آمار‌ها نشان می‌دهند که در حال حاضر در کنگو؛
۵۲ درصد از زنان در طول زندگی خود با خشونت جنسی مواجه هستند،
۹ میلیون نفر به خدمات بهداشتی کافی دسترسی ندارند.
