جوان آنلاین: مهدیثنائی در کانال شخصی خود در پیامرسان بله در پاسخ به سؤال «چرا «چطور رأی بدهیم» از «به چه کسی رأی بدهیم» مهمتر است؟» به ذکر نکاتی پرداخت. نکات او در ادامه از نظر میگذرد:
یکم_در هر زمین بازی، باید خردمندانه و متناسب با قواعد آن بازی کرد. در غیر این صورت نتیجه مطلوب حاصل نمیشود.
دوم_انتخابات در کشور دو زمینبازی کلی دارد: عموم شهرستانها که در آنها تعداد نمایندگان کم است و بازی لیستی شکل نمیگیرد، و شهرهای بزرگ که در آنها بازی لیستی انتخاباتی معنادار است.
سوم_ در رابطه با تهران و شهرهای بزرگ: اکثر افرادی که در انتخابات شرکت میکنند، اطلاعات و فرصت و توانایی و حوصله برای کسب آگاهی از تک تک نامزدها را ندارند؛ لذا برای آنها لیست معنادار است و سلبریتی سیاسی (به عنوان سرلیست یا حامی لیست). پس در این شهرها بازی انتخابات لیستی است و نه فردی.
چهارم_ در چنین شرایطی، تحلیل کردن تک تک افراد و شناسایی ۳۰ نفر آدم و رأی دادن به آنها از نظر منطق بازی انتخابات نادرست است. بلکه تصور میکنم استراتژیهای درست مشارکت در انتخابات به ترتیب یک چنین چیزی است:
- در راهبرد اول (حالت ایدهآل)، اگر بشود مطمئن شد که «بهترین لیست محتملی که رأی میآورد» کدام است، باید همان را مبنا گذاشت و از آن پشتیبانی کرد. با این حال، چون کسب چنین اطلاعاتی به راحتی امکانپذیر نیست، معمولاً راهبرد دوم را انتخاب میکنیم.
- در راهبرد دوم، بهترین لیست از نظر خودمان (با بالاترین امتیاز) را مبنا میگذاریم و به آن رأی میدهیم.
ملاحظه: دخل و تصرف در لیست، به صورت عمومی کار خوبی نیست، چرا که منطق کلی بازی و نتیجهنهایی را در نظر نمیگیرد. با این حال اگر حساسیت خاصی نسبت به ورود یا خروجی افراد معدودی وجود دارد، آنرا به صورت محدود اعمال کنید.
پنجم_ نتیجه اصلی: [در شهرهای لیستی]تحلیل فردی نامزدها، و تشکیل لیست فردی و دعوت به چنین کاری، از نظر قواعد بازی انتخابات نادرست است. هر هنری داریم سر لیست خالی کنیم.
ششم_ انتخابات عرصه تک بازیگری نیست و بازیگران متعدد دارد. به این معنا که نتیجهنهایی (نامزدهای منتخب) فقط به تصمیم ما بستگی ندارد، بلکه باید انگیزه سایر بازیگران را هم در نظر گرفت و تصمیم خودمان را نه در خلأ، بلکه متناسب با انتخاب محتمل سایر بازیگران تنظیم کنیم.
هفتم_ نظریهبازیها، دانش مفیدی است.
هشتم_ مشخص است که بحث چالشی است. نوشتم که از شما یاد بگیرم: