کتابخانه‌ای که زندگینامه بوده است

 جوان آنلاین: کانال تلگرامی «ادبیات چیست؟» بخشی از کتاب «برچیدن کتابخانه‌ام؛ یک مرثیه و ده گریز» نوشته آلبرتو مانگل، ترجمه نیما م. اشرفی را به اشتراک گذاشت. در این بخش از کتاب آمده است: کتابخانه‌ام، چه در قفسه و چه در کارتن، هیچ‌وقت نه یک موجود که آمیزه‌ای از چندین موجود بوده، مخلوقی شگفت متشکل از چندین کتابخانه که در طول زندگی‌ام به دفعات ساخته و بعد رها شده. خاطرم نیست زمانی را بدون کتابخانه، از هر نوعش، سپری کرده باشم. هر کدام از کتابخانه‌هایم نوعی خودزندگینامه چند‌لایه‌اند، هر کتاب لحظه‌ای را در خود جای داده که اولین بار خواندمش. حاشیه‌نویسی‌های درهم، تاریخ‌های گاه و بیگاه روی آستر بدرقه، بلیت اتوبوس رنگ و رو رفته‌ای که به دلایلی که امروز نامعلوم است نشان صفحه‌ای شده؛ همه این‌ها تلاش می‌کنند کیستی آن زمانم را به خاطرم بیاورند. اغلب هم در این تلاش ناکام‌اند. حافظه من بیشتر مجذوب کتاب‌هایم است تا خودم و به خاطر آوردن داستانی که در گذشته دور خوانده‌ام برایم راحت‌تر است تا مرد جوانی که آن را خوانده.